Klasztor ss. salezjanek w Nowej Rudzie

---

Historia

Na podstawie zachowanych dokumentów, budowla ta powstała jako wynik połączenia kilku domów szczytowych w 1690 roku. Jest to długa, barokowa konstrukcja, która charakteryzuje się skromną elewacją oraz kalenicowym układem względem ulicy. Budynek usytuowany jest na rampie otoczonej balustradą, a całość zabezpieczona jest kamiennym murem oporowym. Do głównego wejścia prowadzą kamienne schody, a dach budynku ma formę czterospadową.

W roku 1781 dokonano przebudowy obiektu, a w 1898 został on nabyty w celu utworzenia sierocińca oraz domu starców. W 1900 roku swoją działalność rozpoczęły siostry jadwiżanki, które zorganizowały szkołę przy sierocińcu. Pod koniec XIX wieku, w początkach XX wieku, dokonano kolejnej przebudowy placówki, nadając jej nazwę Stillfriedstift, co było nawiązaniem do starego szpitala, ufundowanego w XVI wieku przez rodzinę Stillfriedów, właścicieli dóbr noworudzkich.

W 1948 roku ks. Białowąs zanotował, że siostry franciszkanki sprawowały opiekę nad szpitalem miejskim, jednak brak jest potwierdzenia w źródłach historycznych, że po II wojnie światowej zamieszkiwały w tym obiekcie. Obecnie w jego wnętrzach znajduje się klasztor ss. salezjanek, które realizują programy przedszkolne oraz prowadzą szkolny oddział zerowy.

---

Oceń: Klasztor ss. salezjanek w Nowej Rudzie

---