Juliusz Multarzyński

---

Życiorys

Juliusz Multarzyński jest absolwentem Politechniki Wrocławskiej, gdzie ukończył Katedrę Fototechniki, zdobywając dyplom pod kierunkiem Adama Zaleskiego w 1976 roku. W tym samym roku rozpoczął również Studium Fotografii i Filmu w Centralnym Ośrodku Metodyki Upowszechniania Kultury, działającym przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. Następnie, w 1985 roku, zakończył Studia Podyplomowe Fotografii Naukowej i Technicznej na Uniwersytecie Warszawskim oraz Podyplomowe Studia Menadżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, które ukończył w 1998 roku.

Jego kariera zawodowa obejmuje różnorodne doświadczenia. Pracował jako laborant we Wrocławskich Zakładach Włókien Sztucznych między 1967 a 1968 rokiem. Następnie był mistrzem w Zakładach Przemysłu Jedwabniczego „Silwana” w Gorzowie Wielkopolskim (1972–1974). W kolejnych latach, jako specjalista technolog, związany był z Polskimi Zakładami Optycznymi w Warszawie, gdzie pracował od 1976 do 1980 roku. Przez osiem lat (1980–1988) pełnił funkcję kierownika pracowni fotografii barwnej i reklamowej w Przedsiębiorstwie Usług Filmowych „Polfilm” w Warszawie.

W swej młodości trenował kolarstwo, pływanie oraz podnoszenie ciężarów. Wielokrotnie pracował jako ratownik wodny podczas letnich sezonów. Poza tym, był instruktorem fotografii w warszawskich domach kultury, a także nauczycielem w Technikum Fotograficznym oraz wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1985 roku realizuje się jako artysta fotografik, co pozwala mu na wyrażenie swojej kreatywności w pełnym wymiarze. W ciągu swojej kariery przynależał do licznych organizacji, w tym do Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS) od 1987 roku, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP) od 1989 roku, a także Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych (DSFiTA), które wcześniej było znane jako Wrocławskie Towarzystwo Fotograficzne, od 1995 roku. Dodatkowo, jest również członkiem Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej, w którym zasiada w kapitule od 1996 roku, a także Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (FIAP) od tego samego roku oraz Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) od 1998 roku.

Działalność artystyczna

Artysta ten specjalizuje się w dokumentowaniu wydarzeń muzycznych, a w szczególności tych związanych z muzyką poważną, operą oraz baletem. Jego głównym obszarem działalności artystycznej jest wystawiennictwo, do którego przywiązuje dużą wagę. Prace Juliusz Multarzyński wielokrotnie zdobywały uznanie dzięki indywidualnym wystawom organizowanym w najważniejszych ośrodkach kulturalnych zarówno w kraju, jak i za granicą. Był częścią wydarzeń prezentowanych m.in. w Japonii, Luksemburgu, Niemczech, Norwegii, Rosji, Szwajcarii, Tajwanie, Włoszech, Ukrainie oraz USA.

W swojej pracy artystycznej współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową oraz z innymi polskimi scenami operowymi. Dodatkowo, ściśle współdziała z Filharmonią Narodową, Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina oraz Instytutem Muzyki i Tańca. Jego działalność obejmuje również wieloma festiwalami muzycznymi, w tym Festiwalem Chopin w barwach jesieni w Antoninie, Festiwalem im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju, Międzynarodowym Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalem im. Stanisława Moniuszki w Kudowie-Zdroju, a także Festiwalem im. Kiepury w Krynicy oraz innymi.

Artysta współpracował również z Teatrem Muzycznym „Roma”, przy projekcie Bogusława Kaczyńskiego, z Polskim Teatrem Tańca, którego kierownikiem artystycznym jest Ewa Wycichowska, a także ze Śląskim Teatrem Tańca (Jacek Łumiński) w Bytomiu. Współpracował także z dramatycznymi teatrami, takimi jak Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (pod kierownictwem Kazimierza Dejmka) oraz Teatr Komedia, z Olgą Lipińską, a także z Teatrem Północnym, kierowanym przez Marek Grzesińskiego. Współpraca z Teatrem Dramatycznym m.st. Warszawy (Zbigniew Zapasiewicz i Maciej Prus) również obfituje w ciekawe wydarzenia artystyczne.

Wiele z jego prac fotograficznych zyskało uznanie na krajowych i międzynarodowych konkursach fotograficznych oraz trafiło do kolekcji muzealnych i prywatnych. W trakcie swoich studiów artysta założył oraz pełnił rolę prezesa Klubu Filmowego „Kwant” przy Politechnice Wrocławskiej.

W 2006 roku, we współpracy z przyjacielem Wiesławem Sornatem, zainicjował powstanie portalu internetowego maestro.net.pl, który jest poświęcony operze, baletowi oraz muzyce poważnej. Równocześnie prowadził portal bolechow.eu, poszerzając swoją działalność artystyczną w sieci.

Najważniejsze wystawy

Juliusz Multarzyński miał okazję uczestniczyć w wielu znaczących wystawach, które miały duży wpływ na jego artystyczną karierę oraz rozwój kultury baletowej i operowej w Polsce. Oto lista kluczowych wydarzeń, których był częścią:

• Spotkanie na Wielkiej Sowie, 1965,
• Na szlaku, 1971,
• Pięćdziesiąt baletowych pas, 1987,
• Jan Paweł II w Teatrze Wielkim, 1991,
• Nasz Niżyński, 1991,
• Viva Opera, 1996,
• Baletowe klimaty, 1996,
• Opery Krzysztofa Pendereckiego, 1997,
• Mój Verdi, 2001,
• Balet, 2002,
• Daibutai, 2005,
• Dyrygenci – alfabet ekspresji, 2007,
• Marcella Sembrich-Kochańska, Polka, artystka świata, 2008,
• E.T.A. Hoffmann – życie i twórczość, 2009,
• Pianiści – studium rubato, 2010,
• Ryszard Wagner na polskich scenach, 2013.

Publikacje

Juliusz Multarzyński jest autorem około 3000 fotografii, które znalazły się w ponad 200 publikacjach prasowych. Od początku swojej kariery zawodowej jego prace pojawiały się zarówno w krajowych, jak i zagranicznych dziennikach oraz periodykach.

Do najbardziej znanych tytułów, w których publikuje swoje fotografie, należą m.in.: „Ruch Muzyczny”, „Wiadomości kulturalne”, „Dialog”, „Tygodnik Solidarność”, „Le Theatre en Pologne”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Ekspress Wieczorny”, „Polityka”, „Przekrój”, „Wprost”, „Kobieta i Życie”, „Pani”, „Twój Styl”, „Marie Claire”, „Foto”, „Magazyn Fotograficzny”, „Fotografia”, „Perspektywy”, „Razem”, „Buhne”, „Opera News”, „Opera National”, „Opern Welt”, „Das Opernglas”, „Ballett International”, „Tanz-la danse suisse”, „Das Orchester”, „Time”, „Le Soir”, „Le Figaro”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Warto również wspomnieć, że Multarzyński dostarczył zdjęcia do ponad 150 książek. Oto niektóre z nich:

• Teatr Polski w Warszawie, 1988,
• Kronika Opery, 1993,
• The New Grove Dictionary Of Women Composers, Nowy Jork 1994,
• Nowa Encyklopedia Powszechna, 1995,
• Galina, 2000,
• Pół wieku Opery Śląskiej, 2001,
• Księga Dziesięciolecia Polski Niepodległej, 2001,
• 100 Lat Filharmonii w Warszawie, 2001,
• Polska Scena Narodowa. Wizja teatru europejskiego, 2002,
• Leksykon operowy, Belgrad 2005,
• Adam Didur i wokaliści polscy na scenach operowych świata przełomu XIX/XX wieku, 2010,
• World Scenography 1975–1990, Kanada 2012,
• Polacy w świecie wielkiej opery, 2013,
• Krystyna Jamroz – życie dla sceny, 2014,
• Uwikłana w historię. Opera w Teatrze Wielkim w Warszawie, 2015,
• Felietony operowe, 2016,
• Wejście dla artystów, 2018,
• Polska Szulamis. Studia o Teatrze polskim i żydowskim, 2018,
• Gerard Wilk. Tancerz, 2019.

Autorskie publikacje książkowe

Juliusz Multarzyński, w swoim dorobku literackim, prezentuje szereg znaczących publikacji, które ukazują jego pasję do kultury muzycznej oraz baletowej. Jego wyjątkowe zainteresowania znalazły odzwierciedlenie w wielu dziełach, które warto w szczególności wyróżnić:

• – Balet w Polsce (współautor: Jan Stanisław Witkiewicz), Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1998,
• – Mój Verdi, Time, Warszawa 2001,
• – Dyrygenci – alfabet ekspresji, Filharmonia Śląska, Katowice 2007,
• – Pianiści – studium rubato, Fundacja Pomocy Artystom Polskim Czardasz, Kraków 2010,
• – Międzynarodowy Festiwal Muzyczny im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju (1995-2014) (współautor: Adam Czopek); Buskie Samorządowe Centrum Kultury 2014,
• – Marcella Sembrich-Kochańska. Artystka świata (współautor: Małgorzata Komorowska), Multart, Warszawa 2016,
• – Maria Foltyn. Życie z Moniuszką (współautor Adam Czopek), Multart, Warszawa 2019, ISBN 978-83-61912-04-0.

Każde z wymienionych dzieł stanowi cenny wkład w polską literaturę muzyczną oraz historyczną, odzwierciedlając unikalne podejście autora do tematyki sztuki i muzyki.

Nagrody i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Juliusz Multarzyński zdobył wiele prestiżowych nagród oraz odznaczeń, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w rozwój polskiej kultury i fotografii.

• Medal Wacława Niżyńskiego (1991),
• Brązowy Krzyż Zasługi (2000, przyznany za zasługi w pracy na rzecz rozwoju fotografiki polskiej),
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2001),
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015),
• Medal „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej”, nadany w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918-2018) w 2018 roku,
• Honorowy dyplom Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru, Filmu, Radia i Telewizji ZASP za „upamiętnianie Marcelli Sembrich-Kochańskiej, wielkiej polskiej artystki, ambasadorki kultury polskiej” w 2019 roku,
• Złoty Medal „Za Fotograficzną Twórczość” z okazji 25. rocznicy powołania Stowarzyszenia Twórców Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej (1995-2020),
• Specjalna Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury za całokształt pracy artystycznej w 2022 roku.

Juliusz Multarzyński to artysta, którego osiągnięcia są nie tylko niezwykłe, ale także inspirujące dla wielu osób w świecie sztuki i kultury.

---

Oceń: Juliusz Multarzyński

---